Onze poedelpupjes zijn geboren op 3/3/'24.
Deze rakkertjes zijn nu zeven weken jong en op twee pupjes na vertrekken ze binnen een week tot anderhalve week naar hun nieuwe baasjes. Ze zijn flink gegroeid, rennen rond en spelen vinnig met elkaar. Daarna slapen ze als engeltjes. Stilaan ontwikkelen ze hun eigen, unieke karakter, maar allemaal zijn ze lief en aanhankelijk, en hebben ze het potentieel om uit te groeien tot lieve Paddingtons.
Deze grote poedels in wording hebben een definitieve naam gekregen van hun baasjes: Rox, Xavier, Mozzie, Mazarine, Nani, Gust en Xara. Twee krullenbollen blijven langer bij ons om daarna als hulphondje opgeleid te worden. Van deze ukjes gaan we nog wat langer genieten en hen al wat van de weide wereld laten proeven.
Nel stopt stilaan met voeden, maar stapt nog graag in de puppyren om met haar pupjes te spelen, haar opdondertjes op hun plaats te zetten of ze met veel geduld hondenetiquette bij te brengen. Dat is nodig, want ze durven hun scherpe puppytandjes wel eens te gebruiken op hun mama of op een hand of been van hun baasjes. Met wat opvoedkundige skills zal dit natuurlijke bijtgedrag verdwijnen.
Als deze deugnietjes ons vol vertrouwen in de ogen kijken, hun hoofdje tegen ons aan leggen of bij ons in slaap vallen, weten we dat we ze zullen missen.
Deze rakkertjes zijn nu zeven weken jong en op twee pupjes na vertrekken ze binnen een week tot anderhalve week naar hun nieuwe baasjes. Ze zijn flink gegroeid, rennen rond en spelen vinnig met elkaar. Daarna slapen ze als engeltjes. Stilaan ontwikkelen ze hun eigen, unieke karakter, maar allemaal zijn ze lief en aanhankelijk, en hebben ze het potentieel om uit te groeien tot lieve Paddingtons.
Deze grote poedels in wording hebben een definitieve naam gekregen van hun baasjes: Rox, Xavier, Mozzie, Mazarine, Nani, Gust en Xara. Twee krullenbollen blijven langer bij ons om daarna als hulphondje opgeleid te worden. Van deze ukjes gaan we nog wat langer genieten en hen al wat van de weide wereld laten proeven.
Nel stopt stilaan met voeden, maar stapt nog graag in de puppyren om met haar pupjes te spelen, haar opdondertjes op hun plaats te zetten of ze met veel geduld hondenetiquette bij te brengen. Dat is nodig, want ze durven hun scherpe puppytandjes wel eens te gebruiken op hun mama of op een hand of been van hun baasjes. Met wat opvoedkundige skills zal dit natuurlijke bijtgedrag verdwijnen.
Als deze deugnietjes ons vol vertrouwen in de ogen kijken, hun hoofdje tegen ons aan leggen of bij ons in slaap vallen, weten we dat we ze zullen missen.